Geluid
Geluid
Soms is stil zijn geen optie en dat voelen wij momenteel in iedere vezel van ons bestaan als Wasbeer & Pauw. Het kabinet komt met concrete maatregelen voor het ‘strengste asielbeleid ooit’. Minister Faber geeft aan Nederland zo onaantrekkelijk mogelijk te willen maken voor asielzoekers.
Op tv, in de krant, op internet zien we deskundigen aantonen dat de verhalen die worden verteld over vluchtelingen gewoon niet kloppen & het lijkt alsof ze op ‘mute’ worden gezet. Het aantal asielzoekers bedraagt al enkele jaren niet meer dan 0,25% van de Nederlandse bevolking en toch krijgen zij de schuld van grootse problemen zoals woningnood & de veiligheid van Nederlanders. We lijken te vergeten dat we deze mensen heel hard nodig hebben op de arbeidsmarkt. In het uitroepen van een crisis ligt de nadruk op de asielzoeker, terwijl er in dit land op zoveel andere vlakken echt crisis is en waar we juist deze groep potentiële arbeidskrachten zo hard voor nodig hebben. De enige groep die zich bewust verbindt aan Nederland voor de lange termijn. Zo anders als dat is voor de arbeidsmigranten en expats.
En toch; een vluchteling uit Syrië (met dezelfde opleiding en ervaring als een expat), slaapt in een krappe ruimte met 5 anderen, moet ondertussen inburgeren, Nederlands leren, onze cultuur begrijpen en gaat blijkbaar ook nog een versobering tegemoet. Een versobering? Nog meer mensen in dezelfde ruimte? Een tent zonder dak? Nog langer moeten wachten op je geliefden? Ontmenselijken is een beter woord. En dan is het ook nog maar de vraag hoe menselijk het is dat arbeidsmigranten en expats niet hoeven te integreren en daardoor buitenstaander blijven.
Wij doen er als organisatie alles aan om vluchtelingen onderdeel te laten zijn van een leven in Nederland, voor de lange termijn. Dat betekent dat wij in opdracht van Gemeenten programma’s ontwikkelen en uitvoeren die gaan over in beweging komen; structuur in een dag, fysiek bewegen, de taal leren, onderdeel zijn van iets groters, integreren en meedoen! Ervoor zorgen dat ze voldoende zelfredzaamheid ontwikkelen om in Nederland een goed leven op te bouwen en van betekenis te kunnen zijn.
De huidige politiek raakt ons en daarin zijn we niet alleen. De onmacht grijpt ons met momenten naar de strot en tegelijkertijd blijven we geloven dat zolang wij een ander geluid blijven maken een andere beweging in gang wordt gezet!
